W 1898 r, w Luksemburgu 17 klubów turystycznych, głównie kolarskich i turystyki pieszej powołało Międzynarodową Ligę Stowarzyszeń Turystów – LIAT. Po I wojnie światowej Liga została zreorganizowana i przyjęła nazwę AIT oraz przeniosła siedzibę do Genewy.

AIT działa w strukturze regionalnej; Region I – Europa, Bliski Wschód, Afryka; Region II: Ameryka Płn. i Ameryka Płd.; Region III – Azja. Skupia dziś 131 klubów i stowarzyszeń turystycznych z 98 krajów.

Corocznie odbywają się zebrania plenarne poszczególnych Regionów. Co 2 lata zmienia się część składu Zarządu Regionu.

AIT organizuje raz w roku konferencje poszczególnych komisji. Do niedawna odbywało się to pod nazwą "Tydzień studiów", a teraz jako „Tydzień konferencyjny”. W Genewie prowadzony jest wspólny Sekretariat AIT i FIA.

Przez lata AIT działało poprzez Komisje np. Kolarską, Pieszą, Nautyczną itp. jako open - air („otwartego powietrza”). Teraz jest to jedna Komisja Turystyczna pracująca w tzw. Grupach Roboczych np. ds. Kolarstwa. Na obliczu AIT piętno wycisnęła eksplozja motoryzacji i turystyki motorowej, stąd dominującą rolę zaczęły odgrywać kluby motorowe. Drugim – obok PTTK – polskim klubem w AIT jest Polski Związek Motorowy. Podjęta w ostatnich latach współpraca AIT z Międzynarodową Federację Automobilizmu (FIA) może także świadczyć o wzroście znaczenia motorowego „lobby”. Są jednak w AIT i inne kluby, jak np. holenderski ANWB czy szwajcarski Touring Club Swiss, o bardziej uniwersalnym profilu, które zrzeszają, zarówno turystów motorowych, jak i turystów uprawiających inne dyscypliny turystyki kwalifikowanej.

PTTK reprezentuje w AIT turystykę aktywną – pieszą, kolarską, wodną, kempingową. Doceniając jednak współczesną rolę turystyki motorowej, a zarazem będąc propagatorem turystyki kwalifikowanej PTTK było twórcą akcji pod nazwą „Park & Hike” („Zaparkuj i wędruj”) adresowanej do użytkowników aut. Znalazło to m.in. wyraz w treści tablic informacyjnych-map usytuowanych przez Towarzystwo na górskich przełęczach, gdzie krzyżują się trasy motorowe i szlaki piesze.

PTTK wyrobiło sobie szczególną pozycję w AIT w dziedzinie turystyki kolarskiej. Było to niewątpliwie zasługą Jerzego Przeździeckiego (1914-94), który reprezentował PTTK w AIT w czasach, kiedy kluby turystyczne z centralnej i wschodniej Europy na ogół nie współpracowały z organizacjami międzynarodowymi. PTTK taki wyłom zrobiło i już w 1959 r. zorganizowało Rajd Kolarski AIT w Zakopanem. Rajdy te, w których uczestniczy zwykle 700-1000 turystów-kolarzy, odbywają się co roku w innym kraju, ale w Polsce odbyły się – co należy podkreślić – już osiem razy: w 1964 r. – w Rucianem, w 1971 r. – w Kamiennym Potoku, w 1977 r. – w Kazimierzu Dolnym, w 1986 r. – w Rogoźniku, w 1991 r. – w Wiśle, w 1996 r. – w Pokrzywnej, a w 2001 r. – w Giżycku. Organizatorem tego ostatniego rajdu był Wojskowy Oddział PTTK. Był to 58. Międzynarodowy Rajd Kolarski AIT, w którym uczestniczyło 32 Anglików, 49 Belgów, l Czech, 38 Duńczyków, 21 Holendrów, 204 Francuzów, 2 Luksemburczyków, 118 Niemców, 3 Portugalczyków, 7 Rosjan, l Szwajcar, 40 Szwedów i 626 Polaków. Wzrasta też liczba kolarzy – petetekowców uczestniczących w rajdach kolarskich AIT za granicą (np. w 2000 r. w Belgii było ich 55) i coraz więcej z nich zdobywa trzystopniowe odznaki kolarskie AIT.

Przedstawiciele PTTK uczestniczą w dorocznych konferencjach roboczych zwanych „Tygodniami komisji” i w miarę potrzeb – w posiedzeniach grupy roboczej ds. turystyki kolarskiej, na których przygotowywany jest kalendarz imprez, organizacyjne założenia kolejnych rajdów, omawiane są sprawy weryfikacji odznak itp.

PTTK przekazuje do Genewy informacje na temat turystyki w Polsce – głównie kwalifikowanej (przykładem memoriał na temat warunków uprawiania turystyki pieszej), prezentuje też własną działalność (np. w 2000 r. w Edynburgu referowano organizację spływów Czarną Hańczą, Krutynią, Brdą, a także innymi szlakami kajakowymi). Interesujące dla zagranicznych klubów są też informacje o noclegowej bazie PTTK – schroniskach, stanicach wodnych, kempingach itp. obiektach.

Prace AIT zmierzają w dużej mierze do ujednolicenia dostępu do wybranych usług turystycznych proponowanych przez poszczególne kluby-członków oraz poszukiwania możliwości podnoszenia ich jakości. Przykładem są porozumienia dotyczące pomocy drogowej czy – bardziej interesujący z punktu widzenia PTTK – wprowadzany międzynarodowy karnet kempingowy. AIT prezentuje analizy ruchu turystycznego i omawia nowe tendencje ale także sygnalizuje niekorzystne zjawiska towarzyszące turystyce. Doroczne „Tygodnie komisji” są więc – w przeciwieństwie do formalnych zebrań plenarnych – rodzajem „warsztatów”, forum wymiany informacji, doświadczeń i pomysłów.

Odnotować jednak wypada, że bywają też uroczyste zebranie plenarne: w 1998 r. w Szwecji, w obecności króla, obchodzono 100-lecie AIT.

AIT i FIA wydaje biuletyn – miesięcznik „Mobilty”.