I. Postanowienia ogólne.
Odznaka Krajoznawcza „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” została ustanowiona przez Zarząd Oddziału Wojskowego PTTK w Kołobrzegu.
Celem odznaki jest popularyzacja turystyki pieszej, kolarskiej i motorowej, a także poznawanie walorów Ziemi Kołobrzeskiej, jej historii, zabytków, miejsc pamięci oraz pomników przyrody. Zdobywanie odznaki sprzyja również upowszechnianiu i rozwijaniu zainteresowań krajoznawczych.
Odznakę zdobywa się w czasie wycieczek turystyki kwalifikowanej i popularnej – indywidualnych lub zbiorowych, na terenie powiatu kołobrzeskiego.
Odznaka Krajoznawcza „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” jest ustanowiona w czterech stopniach:
popularnym,
brązowym,
srebrnym,
złotym.
Odznakę przyznaje Zespół Weryfikacyjny Oddziału Wojskowego PTTK w Kołobrzegu.
Turysta ubiegający się o przyznanie Odznaki musi spełnić warunki podane w pkt. II Regulaminu.
II. Warunki zdobycia odznaki.
O uzyskanie Odznaki „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” mogą ubiegać się osoby, które ukończyły siódmy rok życia. W ciągu jednego roku, można zdobywać jeden stopień odznaki (nie dotyczy odznaki w stopniu popularnym). Odznakę należy zdobywać w kolejności stopni. Czas zdobywania poszczególnych stopni jest nieograniczony. Osoby niepełnoletnie powinny mieć zapewnioną opiekę osoby pełnoletniej.
Podstawą przyznania Odznaki jest książeczka/kronika Odznaki „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” z wiarygodnymi potwierdzeniami zwiedzanych miejscowości i obiektów. Potwierdzenia mogą pochodzić z urzędów, sklepów oraz innych dowolnych instytucji. Potwierdzeniem może być też fotografia na tle zwiedzanego obiektu – miejsca charakterystycznego dla danej miejscowości.
Potwierdzeń mogą dokonywać przewodnicy, przodownicy, instruktorzy krajoznawstwa ochrony przyrody oraz opiekunowie SKKT w ilości nie więcej niż 20% wymaganej ilości obiektów na dany stopień Odznaki.
Każdą miejscowość i obiekt można zaliczyć tylko raz. Nadwyżka zaliczonych miejscowości przechodzi po weryfikacji na stopień wyższy.
Osoba ubiegająca się o przyznanie Odznaki składa książeczkę/kronikę Odznaki „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” wypełnioną zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu w siedzibie Oddziału Wojskowego PTTK w Kołobrzegu przy ul. ppor. Edmunda Łopuskiego 46.
Odznakę „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” w stopniu popularnym może uzyskać osoba, która:
zwiedziła latarnię morską w Gąskach,
zwiedziła 7 miejscowości na wycieczkach pieszych lub 10 na wycieczkach kolarskich i motorowych, na terenie co najmniej 2 (dwóch) gmin wg wykazu stanowiącego załącznik do regulaminu.
Odznakę „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” w stopniu brązowym może uzyskać osoba, która:
zwiedziła kościół św. Jana Chrzciciela w Budzistowie,
zwiedziła 10 miejscowości na wycieczkach pieszych lub 15 na wycieczkach kolarskich i motorowych, na terenie co najmniej 3 (trzech) gmin wg wykazu stanowiącego załącznik do regulaminu.
Odznakę „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” w stopniu srebrnym może uzyskać osoba, która:
zwiedziła dwa najstarsze dęby „Bolesław” i „Warcisław” w lesie kołobrzeskim,
zwiedziła 15 miejscowości na wycieczkach pieszych lub 20 na wycieczkach kolarskich i motorowych, na terenie co najmniej 4 (czterech) gmin wg wykazu stanowiącego załącznik do regulaminu.
Odznakę „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” w stopniu złotym może uzyskać osoba, która:
zwiedziła Centrum Ogrodnicze „Hortulus” w Dobrzycy,
zwiedziła 20 miejscowości na wycieczkach pieszych lub 25 na wycieczkach kolarskich i motorowych, na terenie co najmniej 5 (pięciu) gmin wg wykazu stanowiącego załącznik do regulaminu.
Odznakę nadaje, weryfikuje i ewidencjonuje Komisja Weryfikacyjna Oddziału Wojskowego PTTK w Kołobrzegu.
Weryfikacji złożonych książeczek dokonuje się w ciągu jednego miesiąca od ich złożenia. Fakt zdobycia Odznaki potwierdzony jest odpowiednim wpisem w książeczce, która stanowi jednocześnie legitymację uprawniającą do noszenia Odznaki „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej”.
Odznaka Krajoznawcza „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej” może być nadana z pominięciem warunków regulaminu za szczególne zasługi w działalności na rzecz Kołobrzegu. Jest to nadanie honorowe dokonywane przez Zarząd Oddziału Wojskowego PTTK w Kołobrzegu.
W przypadkach szczególnych Zarząd Oddziału Wojskowego PTTK w Kołobrzegu może nadać Odznakę z pominięciem wymogów regulaminu oraz zastrzega sobie prawo ostatecznej jego interpretacji.
Zaktualizowany regulamin zatwierdził Zarząd Oddziału Wojskowego PTTK na posiedzeniu w dniu 23.04.2016 r. uchwałą nr 4/2017. Traci moc poprzednia wersja regulaminu Odznaki Krajoznawczej „Turysta Ziemi Kołobrzeskiej”.
Regulamin i wzór odznaki opracował Jerzy Przepióra.
III. Wykaz miejscowości stanowiący załącznik do regulaminu.
GMINA DYGOWO – gmina wiejska położona w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie kołobrzeskim, na Pomorzu Środkowym, w dorzeczu rzeki Parsęty, 12 km od Morza Bałtyckiego i Kołobrzegu. Gmina obejmuje powierzchnię 128,52 km², zamieszkiwaną przez ponad 5.500 osób. Gmina skupia 21 miejscowości, z których utworzono 17 sołectw.
Miejscowości wchodzące w skład gminy:
Bardy
Cmentarz poewangelicki.
Zabytki archeologiczne.
Lapidarium.
Czernin
Kościół filialny pw. Wniebowzięcia NMP zbudowany w XIII w.
Zabytkowe chałupy ryglowane z 1 i 2 poł. XIX w.
Dwór eklektyczny XIX/XX w.
Dębogard
Cmentarz ewangelicki,
Dawna szkoła murowana.
Dygowo
Neoromański kościół parafialny pw. Wniebowstąpienia Pańskiego z XIX w.
Cmentarz przykościelny.
Pomniki przyrody:
buk pospolity o obwodzie 425 cm,
lipa drobnolistna o obwodzie 416 cm,
topola biała o obwodzie 614 cm.
Ruina wiatraka koźlaka z XIX w.
Cechowy dom rzemiosła XVIII/XIX w.
Gąskowo
Jażdże
Jazy
Pomniki przyrody:
dąb szypułkowy o obwodzie 320 cm,
2 sztuki topoli białej o obwodzie 445 i 385 cm.
Dawny cmentarz ewangelicki, o powierzchni 0,9 ha; zachowanych zostało 11 nagrobków wolnostojących z 1 poł. XX w.
Kłopotowo
Pomniki przyrody:
dąb szypułkowy o obwodzie 6,8 m – jest to 600-letnie drzewo, któremu nadano imię „Barnim”; drzewo znajduje się przy kościele,
lipa drobnolistna o obwodzie 4,7 m,
buk czerwony o obwodzie prawie 4 m.
Park wpisany do rejestru zabytków; powierzchnia parku to 6 ha.
Kościół filialny pw. św. Andrzeja Apostoła wraz z wystrojem wnętrza i otoczeniem.
Spichrz ryglowy położony na terenie zabudowań Państwowego Gospodarstwa Rolnego.
Zabytki archeologiczne – cmentarzysko kurhanowe.
Pałac należący niegdyś do rodziny von Wedelów.
Lisia Góra
Łykowo
Zabytkowe budynki mieszkalne i gospodarcze.
Zabytki archeologiczne.
Miechęcino
Pomniki przyrody:
buk pospolity o obwodzie 485 cm,
świerk kłujący o obwodzie 273 cm.
Park krajobrazowy z 2 poł. XIX w.
Dawny cmentarz ewangelicki o powierzchni 0,18 ha; nagrobki i mogiły uległy zniszczeniu, zachowany został jedynie szpaler świerkowy (36 świerków).
Dawna szkoła.
Wieża transformatorowa z XX w.
Piotrowice
Zabytkowe budynki mieszkalne i gospodarcze.
Dawny park dworski o powierzchni 1 ha.
Połomino
Pustary
Zabytek archeologiczny – grodzisko stożkowate położone na wzgórzu.
Zespół pałacowo-parkowy z przeł. XIX i XX w., składający się z dworu neoklasycystycznego i parku krajobrazowego z końca XIX w.
Pomniki przyrody:
lipa drobnolistna o obwodzie 480 cm,
3 sztuki modrzewia europejskiego o obwodzie 360, 278, 325 cm,
aleja starych, ponad stuletnich kasztanowców, aleja bukowo-dębowa w parku dworskim.
Pyszka
Skoczów
Drzewa uznane Uchwałą Rady Gminy w Dygowie za pomniki przyrody, znajdujące się na terenie parku.
Park dworski.
Stojkowo
Zabytkowe budynki mieszkalne i gospodarcze z XIX i XX w.
Cmentarz ewangelicki o powierzchni 0,1 ha.
Ośrodek wędkarski „AGRO-TUR”.
Stramniczka
Torfowisko „Stramniczka”.
Świelubie
Kościół św. Jana Apostoła i Ewangelisty zawiera w sobie partie pierwszej, murowanej świątyni. Przyjmuje się jednak, że mury obecnej świątyni wzniesiono głównie w XV/XVI w.
Zabytki archeologiczne:
grodzisko nizinne z wczesnego średniowiecza,
cmentarzysko kurhanowe z IX w.,
osada leżąca przy prawym brzegu rzeki Parsęty z X-XII w.
Obiekty architektury niesakralnej:
dawna szkoła z 1910 r.,
budynki mieszkalne i gospodarcze z XIX w.
Wrzosowo
Kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego.
Park pałacowy naturalistyczny utworzony na pocz. XIX w., o pow. 3 ha. W zachodniej części znajduje się kompleks stawów, które zostały obsadzone dębami szypułkowymi, lipami, kasztanowcami, świerkami. Tu też rośnie jeden egzemplarz dorodnej sosny wejmutki, śnieżyczki, przebiśnieg, stary cis, płożący się bluszcz.
Cmentarz przykościelny.
Włościbórz
Domy i zabudowania gospodarcze.
Dawny dwór, w którym obecnie mieści się Dom Pomocy Społecznej.
Dawny park pałacowy.
Aleja 109 dębów przy drodze powiatowej.
Okazałe wiekowe sosny rosnące na wzgórzu „kurhanie” lub mogile zbiorowej.
GMINA GOŚCINO – gmina miejsko-wiejska położona w województwie zachodniopomorskim, w południowo-wschodniej części powiatu kołobrzeskiego. Obejmuje powierzchnię 116,00 km², zamieszkiwaną przez 5.241 osób. Gmina skupia 21 miejscowości, z których utworzono 12 sołectw.
Miejscowości wchodzące w skład gminy:
Gościno
Kościół pw. św. Andrzeja Boboli, w którym znajduje się chrzcielnica z przeł. XII i XIII w.
Głaz dwumetrowej długości – „Kamień Katarzyny”, posiadający bogatą legendę, przeniesiony do parku koło kościoła.
Gościno Dwór
Dwór z pocz. XIX w. z parkiem krajobrazowym i zabudowaniami folwarcznymi.
Jarogniew
Jeziorki
Lubkowice
Dawny XVIII- wieczny folwark.
Bezstylowy dwór z 2 poł. XIX w.
Robuń
Kościół pw. św. św. Piotra i Pawła Apostołów z 1930 r., przebudowany w 1962 r.
Dwór neoklasyczny z przeł. XIX/XX w.
Wartkowo
Zabytkowy park podworski.
Ramlewo
Neobarokowy pałac rodziny Romelo z 1894 r.
Park dworski.
Neogotycki kościół z XIX w.
Sikorzyce
Pobłocie Małe
Pałac i park z pocz. XIX w.
Kościół filialny pw. MB Różańcowej.
Ołużna
Ząbrowo
Pławęcino
Bezstylowy, murowany dwór z 2 poł. XIX w.
Park z aleją grabową z XIX w.
Kamnica
Pałac z 2 poł. XIX w.
Mołtowo
Park z pocz. XIX w.
Neoklasycystyczny pałac rodziny von Braunschweig z 2 poł. XIX w.
Skronie
Resztki poniemieckiego cmentarza.
Cmentarzysko kurhanowe zajmujące obszar ok. 10 ha. Jest tam 105 kopców.
Myślino
Neoklasycystyczny pałac z 2 poł. XIX w.
Park dworski.
Dargocice
Wzniesienie Łysica o wysokości 76,5 m n.p.m.
Wierzbka Górna
Wierzbka Dolna
Park dworski.
Dwór.
Karkowo
Park dworski.
GMINA KOŁOBRZEG – gmina wiejska w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, położona na Pobrzeżu Szczecińskim i Pobrzeżu Koszalińskim. Siedzibą gminy jest miasto Kołobrzeg, które nie wchodzi w skład gminy (jest osobną gminą miejską). Obejmuje powierzchnię 144,03 km², zamieszkiwaną przez 9.825 osób. Gmina skupia 30 miejscowości, z których utworzono 22 sołectwa.
Miejscowości wchodzące w skład gminy:
Błotnica
Park poległych w walce o Kołobrzeg im. Witolda Ostrowskiego o powierzchni 0,7012 ha.
Pomniki przyrody:
12 dębów szypułkowych – obwód 180-230 cm, wysokość 28-30 m,
12 lip drobnolistnych – obwód 180-220 cm, wysokość 32-35 m.
Bogucino
Bogusławiec
Budzistowo
Gotycki kościół św. Jana Chrzciciela z 1222 r.
Cmentarz przykościelny.
Teren historycznego założenia folwarcznego (pałac z parkiem i folwarcznym podwórzem):
eklektyczny pałac z lat 70. XIX w.,
park krajobrazowy z ceglanym ogrodzeniem (drzewostan: jesion wyniosły, świerk pospolity, kasztanowiec, orzech włoski),
stodoła folwarczna, XIX/XX w., bogaty detal ceglany,
magazyn folwarczny, XIX/XX w., bogaty detal ceglany.
Eklektyczny myśliwski dwór z końca XIX w. z parkiem naturalistycznym.
Murowany budynek szkoły z lat 30. XX w.
Cmentarz poewangelicki o pow. 1,39 ha z poł. XIX w., starodrzew lipowy, brak nagrobków.
Wczesnośredniowieczne grodzisko dwuczłonowe nad Parsętą (VIII-XIII w.).
Drzonowo
Park dworski, z 2 poł. XIX w.
Neogotycki kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z 1 poł. XIX w.
Wieża transformatorowa z 1930 r.
Dźwirzyno
Kościół pw. Matki Bożej Uzdrowienia Chorych wybudowany w latach 1982-99.
Głowaczewo
Wieża transformatorowa z 1919 r., 1925 r.
Pozostałości wieży ciśnień, z pocz. XX w.
Pomniki przyrody:
grupa 43 dębów szypułkowych o obwodach od 237 do 252 cm.
Grzybowo
Rzymskokatolicka kaplica filialna pw. Matki Boskiej Licheńskiej, wybudowana w 1984 r.
Pomniki przyrody:
8 dębów szypułkowych o obwodzie 240-430 cm i wysokości 18-20 m na dawnym cmentarzu ewangelickim.
Karcino
Neogotycki kościół pw. Krzyża Świętego z 1869 r.
Cmentarz ewangelicki przykościelny z pomnikami przyrody:
27 lip drobnolistnych o obwodzie od 220 do 330 cm i wysokości do 30 m,
dąb szypułkowy o obwodzie 330 cm i wysokości 40 m.
Zlewnia mleka z XIX/XX w.
Młyn wodny z 1983 r.
Kądzielno
Dwór, obecnie dom mieszkalny, z 1907 r.
Korzystno
Neogotycki kościół parafialny pw. Chrystusa Króla, z lat 1865-66 r.
Zabytkowy cmentarz wojenny ewangelicki przy kościele z pomnikami przyrody:
lipa drobnolistna – obwód 316 cm, wysokość 16 m,
klon zwyczajny – obwód 240 cm, wysokość 29 m,
sosna smołowa – obwód 230 cm, wysokość 25 m,
brzoza brodawkowata – obwód 183 cm, wysokość 22 m,
modrzew europejski – obwód 235 cm, wysokość 28 m.
Park z 2 poł. XIX w.
Zabytkowy budynek inwentarski.
Gołębnik.
Niekanin
Nowogardek
Zabytkowy dom pod nr 19, zbudowany w 1875 r.
Nowy Borek
Pomniki przyrody na dawnym cmentarzu ewangelickim:
35 okazów bluszczu pospolitego na lipach o obwodzie 30 cm.
Obroty
Przećmino
Rościęcino
Cmentarz poewangelicki z poł. XIX w.
Dom mieszkalny nr 21.
Ujęcie wody z zabytkowymi zabudowaniami z 1905 r. (Kopydłówko).
Średniowieczne grodzisko.
Samowo
Sarbia
Późnogotycki zabytkowy kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela z XVI w.
Neogotycka Kaplica Betlejemska pw. NMP z 1900 r.
Dawny młyn wodny z 1895 r.
Stary Borek
Stramnica
Zieleniewo
Bezpraw
Budzimskie
Głąb
Kopydłówko
Średniowieczne grodzisko.
Obiekty zabytkowe z 1905 r.:
budynek hali pomp (ujęcie wody),
budynek hali filtrów (ujęcie wody),
budynek studni (ujęcie wody),
budynek mieszkalny (w sąsiedztwie ujęcia wody),
budynek gospodarczy (w sąsiedztwie ujęcia wody.
Obszar ujęcia wody.
Korzyścienko
Rogozina
Sieradowo
Świerszczewo
GMINA RYMAŃ – gmina wiejska położona w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie kołobrzeskim, na Pobrzeżu Szczecińskim. Obejmuje powierzchnię 146,12 km², zamieszkiwaną przez 4.225 osób. Gmina skupia 25 miejscowości, z których utworzono 9 sołectw.
Miejscowości wchodzące w skład gminy:
Rymań
Kościół pw. św. Szczepana.
Zespół pałacowo-parkowy z 2 poł. XVIII w.
Pomniki przyrody:
dąb szypułkowy (obw. 300 cm, wiek 150 lat) – niedaleko motelu „Polonez”,
buk zwyczajny odmiana czerwono listna (obw. 300 cm) – na skrzyżowanie ul. Szkolnej i Koszalińskiej,
dąb szypułkowy (obw. 430 cm, wiek 150 lat) – północny-wchód od pałacu,
dąb szypułkowy (obw. 380 cm, wiek 150 lat),
buk zwyczajny odmiana czerwonolistna (obw. 280 cm, wiek 150 lat) – przy pałacu.
Bukowo
Gołkowo
Starza
Gorawino
Zespół dworsko-pałacowy z przeł. XIX/XX w.
Kościół parafialny pw. MB Królowej Polski, ryglowy, zbudowany w latach 20. XVII w.
Cmentarz przykościelny.
Rębice
Jarkowo
Park dworski.
Mechowo
Petrykozy
Kinowo
Park podworski z przeł. XIX i XX w.
Drozdowo
Park dworski.
Drozdówko
Lędowa
Dębica
Kościół Oczyszczenia NMP.
Cmentarz przykościelny.
Leszczyn
Park dworski.
Mirowo
Rzesznikowo
Wiatrak holenderski.
Kościół NMP Królowej Polski.
Cmentarz przykościelny.
Park dworski.
Czartkowo
Jaglino
Kamień Rymański
Płonino
Rzesznikówko
Skrzydłowo
Park dworski.
Starnin
Park dworski.
Cmentarz polowy.
Bębnikąt
GMINA SIEMYŚL – gmina wiejska położona w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w zachodniej części powiatu kołobrzeskiego, na Równinie Gryfickiej. Zajmuje powierzchnię 107,31 km². Zamieszkuje w niej 3.725 mieszkańców. Gmina skupia 18 miejscowości, z których utworzono 11 sołectw.
Miejscowości wchodzące w skład gminy:
Siemyśl
Neogotycki kościół pw. św. Stanisława Kostki z 1866 r.
Dawny młyn z końca XIX w.
Dwór z 1863 r.
Charzyno
Neogotycki kościół parafialny pw. św. Franciszka z Asyżu z XIX w.
Młyn z XIX w.
Obelisk postawiony w 20 rocznicę zdobycia Kołobrzegu w 1965 r. w celu upamiętnienia pobytu we wsi sztabu 3 Dywizji Piechoty w dn. 8-9 marca 1945 r.
Białokury
Zabytkowy park pałacowy z końca XIX w., w którym rosną pomniki przyrody:
2 dęby szypułkowe odmiany stożkowej o obwodach 300 i 310 cm.
Byszewo
Morowo
Niemierze
Gotycki kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa z XIV w.
Cmentarz przykościelny.
Dwa nieczynne i zdewastowane cmentarze poniemieckie (jeden obok kościoła, drugi na północ od wsi).
Budynek dawnej szkoły z 1910 r.
Wiatrak typu holender z 2 poł. XIX w., przeznaczony do celów mieszkalnych.
Stanowisko archeologiczne (osada wczesnośredniowieczna).
Nieżyn
Neogotycki kościół pw. św. Jana Chrzciciela Z XII, XVII, XIX w.
Dawna kaplica ewangelicka (obecnie karczma) z końca XIX w.
Świecie Kołobrzeskie
Trzynik
Neogotycki kościół filialny pw. św. Kazimierza i Anny z poł. XIX w.
Dwór z końca XIX w.
Unieradz
Romański kościół pw. św. Michała Archanioła (murowany z kamieni polnych z XIII w.), wieża z XV w.
Cmentarz przykościelny.
Kędrzyno
Park krajobrazowy podworski z pocz. XX w.
Grodzisko cyplowe, otoczone 3,5 metrowymi wałami.
Kaplica pw. Miłosierdzia Bożego.
Grabowo
Izdebno
Mącznik
Paprocie
Wątłe Błota
Wędzice
Wszemierzyce
Dwór murowany z końca XIX w. (ośrodek rehabilitacyjny Monar „Marianówek”).
GMINA USTRONIE MORSKIE – gmina wiejska w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie kołobrzeskim, położona na Równinie Białogardzkiej nad Zatoką Pomorską, w zachodniej części Wybrzeża Słowińskiego. Obejmuje powierzchnię 56,98 km², zamieszkiwaną przez 3.601 osób. Skupia 10 miejscowości, z których utworzono 6 sołectw.
Miejscowości wchodzące w skład gminy:
Ustronie Morskie
Pomniki przyrody w lesie kołobrzeskim:
dąb szypułkowy „Bolesław” – obwód: 680 cm, wysokość: 37 m, wiek: ok. 800 lat,
dąb szypułkowy „Warcisław” – obwód: 720 cm, wysokość: 37 m, wiek: ok. 640 lat.
Zagroda ul. Bolesława Chrobrego 26 (chałupa i stodoła).
Bagicz
Lotnisko turystyczno-rekreacyjne.
Cmentarz polowy.
Gwizd
Kukinka
Kukinia
Rusowo
Zabytkowy gotycki kościół filialny pw. Matki Boskiej Różańcowej z XIV w.
Park podworski z XIX w. z 8 pomnikami przyrody:
platan klonolistny „Antoni”,
jesion wyniosły,
jesion płaczący,
buk purpurowy,
4 lipy drobnolistne.
Sianożęty
Grąbnica
Malechowo
Wieniotowo
Oddział Wojskowy PTTK w Kołobrzegu
ul. ppor. Edmunda Łopuskiego 46
78-100 Kołobrzeg
tel. (+48) 261 222 489
tel./fax (+48) 261 222 488
e-mail: majolkg@o2.pl