Działania 1 dywizjonu artylerii ciężkiej (1 dac) dla 1 Dywizji Piechoty Legionów. Mobilizacje dywizjonu przeprowadzono od 24 do 28 sierpnia 1939 r. w m. Wołokompie pod Wilnem. 29 sierpnia nastąpił wyjazd do planowanego rejonu koncentracji 1DPLeg. Trasa wiodła przez Grodno – Białystok do rejonu wyładowczego na odcinku Małkinia – Ostrów Mazowiecki. Po wyładunku dywizjon pomaszerował do miejsca postoju k. uroczyska Glina w pobliżu Broku. 1 września ruszył na front, 2 września dotarł m. Nagaszewo, gdzie pozostał na postoju przez 2 dni. 4 września 1 dac wraz z całą 1DPLeg. wyrusza przez Długosiodło do Różana, tam otrzymuje rozkaz natychmiastowego marszu do Pułtuska. Rano 6 września dywizjon osiągnął rejon na wschód od Pułtuska, gdzie zajął ugrupowanie bojowe. Od rana 7 września ciężkie baterie uczestniczyły w odpieraniu ataków npla na przyczółek mostowy w Pułtusku. Ogień artylerii niemieckiej skutecznie raził elementy ugrupowania bojowego 1 dac wobec powyższego po południu nadszedł rozkaz wycofania się do Wyszkowa. 8 września 1dac zajął nowe stanowiska ogniowe w lesie na prawym brzegu Bugu, nękając swoim ogniem siły npla. 9 września dywizjon toczył mało intensywny pojedynek z artylerią niemiecka 61 DP. Od rana 10 września 1 dac osłaniał ogniem odwrót 1 DPLeg., po czym zwinął swoje stanowiska ogniowe i około południa dotarł w rejon Kęt. W nocy z 10 na 11 września rozpoczął marsz do rejonu Jakubowa. 11 września wieczorem 1 dac wyruszył, w głównej kolumnie 1 DPLeg. do Kuflewa. Rejon postoju dywizjonu był kilkakrotnie atakowany przez lotnictwo npla. Wieczorem 12 września rozpoczęto marsz do nowego miejsca postoju w rejonie Wodyń. Oddział pokonywał drogę samodzielnie, szosą przez Latowicze, Oleksiankę do Żelechowa. Podczas marszu odłączyła się 2 bateria z powodu ciemności i tłoku na drodze. Dalej maszerowała samodzielnie. Pozostałość dywizjonu w godzinach nocnych została ostrzelana przez niemieckie czołgi i broń maszynowa w rejonie Miastkowa Kościelnego. Okazało się, że dywizjon wszedł w nocne ugrupowanie DPanc KEMPF. W wyniku walki nocą zaginął oficer, zginęło kilku kanonierów a kilku innych zostało rannych. Omijając Żelechów, drogą na Krzywdę, udało się dywizjonowi wyjść z okrążenia. 13 września dywizjon dotarł do miejsca koncentracji 1 DPLeg. w rejonie m. Wodyń. Wieczorem dywizjon wykonał marsz przez Rudy do rejonu Helenów – Trzciniec. 14 września o świcie 1 bateria zajęła stanowiska ogniowe w rejonie Trzcińca i otworzyła ogień na las Jagodno, który był zajęty przez wojska npla. Z powodu znacznych strat w sprzęcie łączności, strzelano wg mapy, z zamiarem oderwania się od oddziałów npla, które intensywnie ostrzeliwały ugrupowanie bojowe baterii. Silny opór i celny ogień npla, zmusiły 1 baterię do zmiany frontu o 90 stopni osłaniając ogniem oddziały 1DPLeg. do zajęcia rejonu Róży Podgórnej. Podczas tej zaciekłej walki działa 1dac był w ciągłym ogniu artylerii niemieckiej. Celny pocisk npla był przyczyną eksplozji zapasów amunicji – eksplozja spowodowała duże straty w stanie osobowym i sprzęcie. Wybita była większość koni. Wkrótce stanowiska ogniowe 1baterii zostały zbombardowane. W wyniku poniesionych strat, 1 bateria przestała istnieć. Jej resztki, pod dowództwem oficera wyrwały się z kotła i maszerując oddzielnie dołączyły do dywizjonu w rejonie Chełma Lubelskiego. Tymczasem 2 bateria maszerująca samodzielnie, nie uczestniczyła w boju pod Jagodnem, ocalała. 15 września dołączyła do dowództwa dywizjonu w rejonie Radzynia Podlaskiego. Następnego dnia 1 dac wykonał marsz do Parczewa, gdzie nastąpił odpoczynek i uzupełnienie zapasów. W nocy z 17 na 18 września 1dac wykonał marsz z Parczewa przez Sosnowicę do Woli Wereszczyńskiej. W nocy z 19 na 20 września dywizjon wykonał marsz do Wojsławic, gdzie odpoczywał na kwaterach. Płatnik wypłacił żołnierzom żołd. W dalszą drogę wyruszono 20 września po południu. Prowadziła ona przez Grabowiec do Wożuczyna, tutaj zorganizowano kilkunastogodzinny postój pod nękającym ogniem dalekonośnej baterii niemieckiej. 22 września po południu wyruszono w kierunku Rachań i Falkowa. 23 września o świcie przekroczono szosę Zamość – Tomaszów Lubelski. W rejonie Tarnawatki zajęto stanowiska ogniowe i otwarto ogień na stanowiska ogniowe niemieckiej 8DP. Po południu stanowiska 2 baterii nakryte zostały salwą artyleryjską. Jednocześnie pojawiła się z trzech stron niemiecka broń pancerna. Bateria została zniszczona strzelając do końca. Były b. duże straty w ludziach. Tego dnia 1 dac przestał istnieć. Większość jego żołnierzy dostała się do niewoli niemieckiej.