Odznaka „Korona Europy” związana jest ze zdobywaniem szczytów należących do górskiej korony Europy zgodnie z wykazem zamieszczonym w punkcie 8. Regulaminu i przeznaczona dla wszystkich turystów bez względu na wiek i narodowość.

Celem powstania odznaki jest promowanie poznawania gór Europy podczas racjonalnego wysiłku fizycznego, motywowanie do uprawiania turystyki górskiej oraz (z „Książeczką Korony Europy”) inspirowanie do wyjazdów turystycznych.

Zdobywanie poszczególnych szczytów odbywa się przy użyciu siły własnych mięśni oraz:

• zachęcenie dzieci do poznawania polskich gór, uprawiania turystyki i krajoznawstwa oraz zdobywania odznak turystyki kwalifikowanej,

• z zachowaniem zasad bezpiecznego poruszania się w górach,

• stosowaniem się do miejscowego prawa,

• posiadaniem odpowiedniego stanu zdrowia, kondycji, ubioru i sprzętu, dostosowanego do warunków pogodowych i specyficznych trudności dla danego szczytu,

• na własny koszt i ryzyko.

Odznaka „Korona Europy” posiada sześć kategorii.

Poszczególne kategorie odznaki zdobywa się wg zasad:

• popularna – za zdobycie 3. szczytów z listy podstawowych,

• brązowa – za zdobycie kolejnych 3. szczytów podstawowych,

• srebrna – za zdobycie kolejnych 5. szczytów podstawowych,

• mała złota – za zdobycie kolejnych 10. szczytów z listy podstawowych,

• duża złota – za zdobycie kolejnych 10. szczytów z listy podstawowych lub dodatkowych,

• diamentowa – za zdobycie kolejnych 15. szczytów.

Zdobywanie poszczególnych kategorii Odznaki „Korona Europy” nie jest ograniczone czasowo.

Uznaje się szczyty zdobyte przed datą powstania „Książeczki Korony Europy” i Odznaki „Korona Europy”.

Wykaz szczytów, wzgórz, najwyżej położonych miejsc- łącznie zwanych na potrzeby Regulaminu „szczytami”:

1. podstawowe:

   1. Monte Vaticano [Wzgórze Watykańskie] 75 m n.p.m. Watykan

   2. Chemin des Révoires 161 m n.p.m. Monako

   3. Ta’ Dmejrek 253 m n.p.m. Malta

   4. Aukštójas [Wysoka Góra] 294 m n.p.m. Litwa

   5. Gaizinkalns 312 m n.p.m. Łotwa

   6. Suur Munamägi 317 m n.p.m. Estonia

   7. Vaalserberg 322 m n.p.m. Holandia

   8. Góra Dzierżyńska 345 m n.p.m. Białoruś

   9. Dealul Bălăneşti 428 m n.p.m. Mołdawia

   10. Jurmysz (ew. bezimienny) 509 m n.p.m. Kazachstan

   11. Kneiff 560 m n.p.m. Luksemburg

   12. Signal de Botrange 694 m n.p.m. Belgia

   13. Monte Titano 739 m n.p.m. San Marino

   14. Slættaratindur 880 m n.p.m. Dania

   15. Kékes 1014 m n.p.m. Węgry

   16. Mahya Dağı 1031 m n.p.m. Turcja

   17. Corrán Tuáthail [Carrantuohill] 1038 m n.p.m. Irlandia

   18. Halti 1324 m n.p.m. Finlandia

   19. Ben Nevis 1345 m n.p.m. Wielka Brytania

   20. Sněžka [Śnieżka] 1603 m n.p.m. Czechy

   21. Vrh Dinare 1831 m n.p.m. Chorwacja

   22. Narodnaja 1895 m n.p.m. Rosja

   23. Howerla 2061 m n.p.m. Ukraina

   24. Kebnekaise 2097 m n.p.m. Szwecja

   25. Öræfajökull [Hvannadalshnúkur] 2110 m n.p.m. Islandia

   26. Midżur 2169 m n.p.m. Serbia

   27. Pico 2351 m n.p.m. Portugalia

   28. Maglić 2386 m n.p.m. Bośnia i Hercegowina

   29. Galdhøpiggen 2469 m n.p.m. Norwegia

   30. Rysy 2499 m n.p.m. Polska

   31. Zla Kolata 2534 m n.p.m. Czarnogóra

   32. Moldoveanu 2544 m n.p.m. Rumunia

   33. Vorder Grauspitz 2599 m n.p.m. Liechtenstein

   34. Gerlachovský štít [Gerlach] 2655 m n.p.m. Słowacja

   35. Djeravica 2656 m n.p.m. Kosowo

   36. Korab 2764 m n.p.m. Albania, Macedonia Północna

   37. Triglav 2864 m n.p.m. Słowenia

   38. Mitikas 2918 m n.p.m. Grecja

   39. Musała 2925 m n.p.m. Bułgaria

   40. Pic de Coma Pedrosa 2942 m n.p.m. Andora

   41. Zugspitze 2962 m n.p.m. Niemcy

   42. Mulhacén 3479 m n.p.m. Hiszpania

   43. Großglockner 3798 m n.p.m. Austria

   44. Dufourspitze 4634 m n.p.m. Szwajcaria

   45. Monte Bianco di Courmayeur 4748 m n.p.m. Włochy

   46. Mont Blanc 4809 m n.p.m. Francja (ew. Włochy)

2. dodatkowe (uznawane za sporne, ponieważ: tylko według niektórych środowisk znajdują się w Europie; są najwyższymi szczytami państw europejskich lecz znajdują się poza Europą; bądź ich uznanie za najwyższe zależy od nieustalonego przebiegu granicy państwowej):

   1. Elbrus 5642 m n.p.m. Kaukaz, Rosja

   2. Ararat 5137 m n.p.m. Turcja

   3. Szchara 5193 m n.p.m. Kaukaz, Gruzja

   4. Teide 3718 m n.p.m. Teneryfa, Wyspy Kanaryjskie, Hiszpania

   5. Velika Rudoka 2658 m n.p.m. Kosowo

   6. Chan Tengri 7010 m n.p.m. Azja, Tienszan, Kazachstan

3. inne – uznane przez społeczność górską, znane organizacje, wewnętrzne ustalenia państwa, w którym są położone itp. jako najwyższe w danym kraju. Ich liczba nie może przekroczyć łącznie trzech w całym okresie zdobywania odznaki od kategorii popularnej do diamentowej.

W czasie całego cyklu zdobywania odznaki nie można powtarzać na kolejne kategorie już raz zdobytych szczytów oraz należy zachować zasadę zdobywania tylko jednego szczytu w danym państwie.

Potwierdzeniem zdobycia szczytu jest fotografia zdobywcy wykonana w charakterystycznym miejscu oraz w miarę możliwości pieczęć (ze szczytu, ewentualnie schroniska, organizacji, firmy z najbliższego otoczenia lub pobliskiej miejscowości).

Uzupełnieniem potwierdzenia zdobycia szczytu może być dokumentacja filmowa, fotograficzna, prezentacja, kronika itp.

Podstawą do weryfikacji na poszczególne kategorie Odznaki „Korona Europy” jest wypełniona „Książeczka Korony Europy” dostarczona przesyłką rejestrowaną na adres korespondencyjny: Klub Zdobywców Korony Europy, skr. poczt. 105, ul. gen. Henryka Dąbrowskiego 40, 43-100 Tychy, Polska.

Uzupełniającą dokumentację materialną należy również dostarczyć na ww. adres, natomiast elektroniczną na adres mailowy: koronaeuropy@idewgory.pl.

Regulamin, informacje dotyczące weryfikacji i dodatkowe wyjaśnienia mogą być umieszczane na stronach: http://idewgory.pl i https://facebook.com/idewgory.

Ostateczna interpretacja regulaminu należy do Komisji Weryfikacyjnej Klubu Zdobywców Korony Europy.