Kolarska Odznaka Turystyczna (KOT)

I. Zasady ogólne

§ 1

Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze ustanawia Kolarską Odznakę Turystyczną, zwaną w skrócie KOT.

§ 2

KOT ustanowiono w celu zachęcenia społeczeństwa do poznawania ojczystego kraju, jego historii, współczesnego dorobku oraz do uprawiania turystyki kolarskiej, jako jednej z form aktywnego wypoczynku.

§ 3

KOT może zdobywać każdy, kto spełni warunki wymagane niniejszym regulaminem.

§ 4

Wskazane jest, aby zdobyte odznaki były wręczane w sposób uroczysty w czasie imprez turystycznych.

§ 5

Wzór KOT zawiera załącznik nr 1 do regulaminu.

Odznaka jest odpłatna.

II. Stopnie odznaki i warunki jej zdobywania

§ 6

KOT posiada siedem stopni: mały brązowy, mały srebrny, mały złoty, duży brązowy, duży srebrny, duży złoty i za wytrwałość.

KOT zdobywa się kolejno, rozpoczynając od stopnia małego brązowego.

§ 7

O przyznanie KOT może ubiegać się turysta, który zgromadził odpowiednią dla zdobywanego stopnia ilość punktów na wycieczkach kolarskich oraz spełnił wymagania dodatkowe.

Podstawowym dowodem odbycia wycieczek jest „Książeczka wycieczek kolarskich” prowadzona przez ubiegającego się o KOT i poświadczona zgodnie z przepisami rozdziału IV.

Szczegółowe warunki do spełnienia, od których uzależnione jest przyznanie KOT, określone są w poniższej tabeli:

Stopień KOT	Liczba punktów	Warunki ogólne
Mały brązowy	100	Punkty za udział w kolarskich imprezach turystycznych nie mogą być zdobywane w okresie dłuższym niż 24 miesiące.
Mały srebrny	400	–
Mały złoty	800	Zdobywanie punktów za wycieczki i zwiedzanie powinno odbywać się również poza województwem, w którym zamieszkuje ubiegający się o odznakę.
Duży brązowy	1.000	Zwiedzenie w Polsce 1. parku narodowego i 5. obiektów krajoznawczych.
Duży srebrny	1.200	Odbycie 2. wycieczek 6-dniowych, zwiedzenie w Polsce dalszych 3. parków narodowych i następnych 15. obiektów krajoznawczych.
Duży złoty	1.500	Zwiedzenie w Polsce 5. kolejnych parków narodowych i dalszych 25. obiektów krajoznawczych.
Za wytrwałość	7 × 100	Może ją uzyskać turysta, który posiada dużą złotą KOT i przez 7 lat (niekoniecznie kolejnych) zgromadził minimum 100 pkt. w każdym roku.

Wykaz obiektów krajoznawczych zawiera załącznik nr 2.

Wykaz parków narodowych zawiera załącznik nr 3.

Wykaz obiektów krajoznawczych i parków narodowych ulega poszerzeniu z dniem ustanowienia przez właściwy organ kolejnych pomników historii, parków narodowych oraz wpisania nowych obiektów na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości UNESCO.

III. Zasady punktacji

§ 8

Za udział w wycieczkach, obozach, rajdach itp. imprezach kolarskich przyznaje się określoną niżej liczbę punktów, które oprócz innych kryteriów (wymienionych w tabeli) stanowią podstawę do przyznania KOT.

Punktacja podstawowa:

za każdy dzień jazdy rowerem podczas wędrówek jednodniowych – 10 pkt.

za każdy dzień wędrówek wielodniowych (minimum 1,5 dnia) – 15 pkt.

Punktacja dodatkowa:

za minimum trzydniowy udział w centralnej imprezie turystyki kolarskiej (ogólnopolski zlot przodowników turystyki kolarskiej oraz centralny zlot turystów kolarzy) – zryczałtowana premia – 30 pkt.

za zwiedzanie miejscowości, muzeów, zabytków architektury i pomników przyrody – po złożeniu zespołowi weryfikacyjnemu ustnego, pisemnego bądź elektronicznego opisu zwiedzanych obiektów – premia w wysokości 5 – 20% limitu punktów wymaganych na zdobywany stopień KOT.

§ 9

Długość odcinka, który należy przejechać na rowerze w ciągu jednego dnia wynosi minimum 15 kilometrów.

Trasy wycieczek indywidualnych nie mogą być powtarzane na dany stopień odznaki; zapis ten nie dotyczy wycieczek odbywanych w ramach imprez turystycznych (rajdy, zloty, obozy wędrowne) pod warunkiem potwierdzenia powtarzanej trasy pieczątką rajdową.

Trasa wycieczki nie jest uznana za powtórzoną, jeżeli przynajmniej 15-kilometrowy jej odcinek przebiega inną drogą niż wcześniejsze przejazdy odnotowane w „Książeczce wycieczek kolarskich”.

Przy zaliczaniu parków narodowych i obiektów krajoznawczych należy dokonać wpisu w „Książeczce wycieczek kolarskich”, wykorzystując całą rubrykę na potwierdzenie zwiedzanego obiektu, bez naliczania punktów. Do uznania ważności potwierdzenia wymagany jest odcisk pieczątki z nazwą miejscowości bądź stempel z nazwą obiektu. Udokumentowanie zwiedzania może być dokonane także przez zamieszczenie zdjęcia zainteresowanej osoby na tle zwiedzanego obiektu.

Zwiedzanie parków narodowych w Polsce oraz obiektów krajoznawczych jest zaliczane na KOT także w czasie wycieczek innych niż rowerowe.

Poczynając od stopnia małego srebrnego dopuszcza się zaliczanie punktów na wycieczkach zagranicznych, przy czym na stopnie mały srebrny i mały złoty ilość uznanych punktów nie może przekroczyć 30% wymaganej punktacji; na duże stopnie ilość punktów zdobywanych na wycieczkach zagranicznych nie jest limitowana.

W przypadku uzyskania większej ilości punktów od wymaganej, nadwyżka jest uwzględniana przy przyznawaniu odznaki wyższego stopnia.

Gromadzenie punktów na KOT za wytrwałość można rozpocząć w roku zdobycia KOT w stopniu dużym złotym.

§ 10

Szybkość jazdy powinna być dostosowana do warunków, w jakich wycieczka się odbywa, sprzętu kolarskiego oraz kondycji turystów. Przede wszystkim należy mieć na uwadze bezpieczeństwo, cel krajoznawczy, zadowolenie z jazdy, dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne.

Zdobywanie odznaki odbywa się na własną odpowiedzialność. PTTK nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody, których może doznać uczestnik, jak również za szkody wyrządzone przez uczestnika osobom trzecim.

IV. Książeczka wycieczek kolarskich i tryb przyznawania KOT

§ 11

Turysta ubiegający się o KOT powinien prowadzić rejestr wycieczek w „Książeczce wycieczek kolarskich” według wzoru ustalonego przez Komisję Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK – załącznik nr 4.

Każdy odcinek dzienny wymaga potwierdzenia zgodnie z § 12, w sposób niebudzący wątpliwości co do kierunku i czasu jazdy.

§ 12

Potwierdzeń przejazdu mogą dokonywać:

Przodownicy turystyki kolarskiej potwierdzający przejazdy (podpis oraz numer legitymacji przodownika bądź odcisk pieczątki przodownika turystyki kolarskiej z numerem legitymacji), w których osobiście uczestniczyli, jak również te, w których nie brali udziału, jeśli nie mają wątpliwości, że zapis jest zgodny z rzeczywistością. Przodownik może także potwierdzać własne przejazdy tras wycieczkowych.

Instytucje państwowe, spółdzielcze, samorządowe, kościelne lub społeczne, urzędy pocztowe, placówki handlowe itp. Do uznania ważności potwierdzenia wymagany jest odcisk pieczątki instytucji z nazwą miejscowości.

Na imprezach szkolnych dopuszcza się potwierdzenie uczestnictwa podpisem wychowawcy i pieczątką szkoły organizującej imprezę.

Potwierdzeniem może być także zdjęcie turysty na tle tablicy z nazwą miejscowości lub kronika w formie elektronicznej.

§ 13

Uprawnienia do weryfikacji i przyznawania KOT posiadają:

regionalne (wojewódzkie) rady turystyki kolarskiej, oddziałowe komisje turystyki kolarskiej oraz kluby mające uprawnienia oddziałowych komisji turystyki kolarskiej – w stopniach małym brązowym, małym srebrnym i małym złotym;

regionalne (wojewódzkie) rady turystyki kolarskiej oraz upoważnione przez Komisję Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK oddziałowe komisje lub kluby turystyki kolarskiej w województwach, w których nie ma regionalnych rad – w stopniach dużym brązowym i dużym srebrnym;

Komisja Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK poprzez centralny referat weryfikacyjny i jego filie – w stopniach dużym złotym i za wytrwałość.

§ 14

Ubiegający się o KOT, po spełnieniu wymogów określonych niniejszym regulaminem, powinien przekazać „Książeczkę wycieczek kolarskich” do referatu weryfikacyjnego dowolnej komisji lub klubu turystyki kolarskiej PTTK.

Przekazując „Książeczkę wycieczek kolarskich” do weryfikacji na stopnie duże zainteresowany zobowiązany jest dołączyć wykaz zwiedzonych obiektów krajoznawczych i parków narodowych ze wskazaniem w nim miejsca potwierdzenia każdego obiektu (numer „Książeczki wycieczek kolarskich” i strona z potwierdzeniem zwiedzenia obiektu).

Weryfikacja powinna nastąpić najpóźniej w ciągu miesiąca od daty przekazania książeczki.

§ 15

Interpretacja regulaminu należy do Komisji Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK.

§ 16

Przy weryfikacji drogą korespondencyjną należy dołączyć znaczki pocztowe o wartości opłaty pocztowej jak przy nadaniu.

Tekst jednolity regulaminu zatwierdzony został na wniosek Komisji Turystyki Kolarskiej przez Zarząd Główny PTTK w dniu 28 kwietnia 2012 r. uchwałą nr 326/XVII/2012.

Tracą moc wszystkie poprzednie wersje regulaminu KOT.

Załącznik nr 1 do Regulaminu KOT
Wzór Kolarskiej Odznaki Turystycznej

Stopień	Brązowy	Srebrny	Złoty
Mały
Duży
Za wytrwałość

Załącznik nr 2 do Regulaminu KOT
Obiekty krajoznawcze obowiązujące zdobywających duże stopnie KOT

(stan na 31.05. 2018 r.)

Arkadia k. Łowicza – park romantyczny z budowlami.

Kanał Augustowski – zbudowany w latach 1824-39 zabytek sztuki inżynierskiej.

Baranów Sandomierski – zamek.

Binarowa (gm. Biecz) – późnogotycki drewniany kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła.

Biskupin – rezerwat archeologiczny.

Blizne (gm. Jasienica Rosielna) – późnogotycki drewniany kościół parafialny.

Bochnia – kopalnia soli.

Brzeg – zamek Piastów Śląskich.

Boguszyce k. Rawy Mazowieckiej – drewniany, późnogotycki kościół pw. św. Stanisława, wzniesiony w 1558 r.

Bohoniki (gm. Sokółka) – meczet i mizar (cmentarz).

Brunary Wyżne (gm. Uście Gorlickie) – drewniana cerkiew pw. św. Michała Archanioła.

Chełm – popijarski kościół parafialny.

Chełmno n. Wisłą – średniowieczny układ przestrzenny z murami obronnymi i 17. basztami.

Chotyniec (gm. Radymno) – drewniana cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy.

Ciechocinek – zespół tężni i warzelni soli.

Częstochowa – zespół klasztorny paulinów na Jasnej Górze.

Dębno Podhalańskie – kościół pw. św. Michała Archanioła.

Duszniki-Zdrój – młyn papierniczy.

Kanał Elbląski.

Frombork – zespół zabudowań Wzgórza Kopernika.

Gdańsk – Kościół Mariacki.

Gdańsk – zabudowa Głównego Miasta.

Gdańsk – ratusz Głównego Miasta.

Gdańsk – zespół Wielkiej Zbrojowni.

Gdańsk – zespół Twierdzy Wisłoujście.

Gdańsk – pole bitwy na Westerplatte.

Gdańsk-Oliwa – pocysterski zespół katedralny z archikatedrą Trójcy Świętej.

Gdynia – historyczny układ urbanistyczny Śródmieścia.

Gliwice – radiostacja.

Gniezno – gotycki kościół archikatedralny Wniebowzięcia NMP z pozostałościami budowli romańskiej.

Gostyń-Głogówko – zespół klasztorny Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri.

Gościkowo-Paradyż – pocysterski zespół klasztorny.

Góra Świętej Anny – komponowany krajobraz kulturowo-przyrodniczy.

Grudziądz – zespół zabytkowych spichlerzy.

Grunwald – pole bitwy.

Haczów n. Wisłokiem – drewniany kościół późnogotycki.

Henryków n. Oławą – pocysterski zespół klasztorny.

Janów Podlaski – Stadnina koni.

Jarosław n. Sanem – zabytkowy układ urbanistyczny.

Jawor n. Nysą Szaloną – barokowy, ewangelicki kościół Pokoju, drewniany, konstrukcji szkieletowej.

Kalwaria Zebrzydowska – zespół kulturowo-krajobrazowy klasztoru i parku pielgrzymkowego.

Kamień Pomorski – zespół katedralny.

Katowice – osiedle robotnicze Nikiszowiec.

Katowice – gmach województwa i Sejmu Śląskiego.

Katowice – archikatedra pw. Chrystusa Króla.

Kazimierz Dolny n. Wisłą – staromiejski zespół architektoniczny.

Kielce – pałac biskupów krakowskich (obecnie oddział Muzeum Narodowego).

Kielce – katedra Wniebowzięcia NMP.

Klępsk (gm. Sulechów) – kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Kołbacz k. Gryfina – założenie dawnego klasztoru cystersów, późniejszej letniej rezydencji książąt pomorskich i domeny państwowej.

Koszuty – zespół dworsko-pałacowy.

Kotlina Jeleniogórska – pałace i parki krajobrazowe Kotliny Jeleniogórskiej.

Kozłówka – zespół pałacowo-parkowy.

Kórnik – zespół zamkowo-parkowy wraz z kościołem parafialnym – nekropolią właścicieli.

Kraków – zabudowa Wzgórza Wawelskiego.

Kraków – zabudowa Śródmieścia.

Kraków – Kościół Mariacki.

Kraków – Sukiennice.

Kraków – kościół św. Anny przy ul. św. Anny.

Kraków – pozostałości obwarowań miejskich.

Kraków – zespół klasztorny jezuitów z kościołem pw. św. św. Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej.

Kraków – Collegium Maius (obecnie Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego).

Kraków – zespół klasztorny augustianów (kościół św. Katarzyny przy ul. Augustiańskiej).

Kraków – zespół klasztorny na Bielanach (kobiety wpuszczane są tylko w 12 wyznaczonych dni roku: 7 II, 25 III, w Wielkanoc, Zielone Świątki, Boże Ciało, 19 VI i w niedzielę po św. Romualdzie, 15 VIII, 8 IX, 8 XII oraz w pierwszy dzień Bożego Narodzenia; furta z pieczątką otwarta w godz. 9-11 oraz 15-17).

Kraków – Kopiec Kościuszki z otoczeniem.

Kraków Tyniec – zespół opactwa benedyktynów.

Krasiczyn k. Przemyśla – zamek Krasickich.

Kruszyniany (gm. Krynki) – meczet i mizar (cmentarz).

Krzemionki Opatowskie k. Ostrowca Świętokrzyskiego – rezerwat archeologiczny.

Krzeszów w Sudetach – zespół opactwa cystersów.

Kwiatoń (gm. Uście Gorlickie) – drewniana cerkiew pw. św. Paraskewy.

Kwidzyn – zespół katedralno-zamkowy.

Ląd nad Wartą – zespół dawnego opactwa cystersów.

Legnickie Pole – zespół klasztorny benedyktynów.

Leżajsk – klasztor bernardynów.

Lidzbark Warmiński – zespół zamkowy.

Lipnica Murowana k. Bochni – późnogotycki drewniany kościół cmentarny pw. św. Leonarda.

Lubiąż n. Odrą – zespół opactwa cystersów.

Lubiń (pow. Kościan) – zespół opactwa benedyktynów.

Lublin – kaplica pw. Św. Trójcy na zamku.

Łańcut – zespół zamkowo-parkowy.

Łęknica n. Nysą Łużycką – Park Mużakowski.

Łowicz – bazylika katedralna pw. Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja (dawna kolegiata prymasowska).

Łódź – wielokulturowy krajobraz miasta przemysłowego (w tym m.in. ul. Piotrkowska, pałac Poznańskiego, Stary Cmentarz).

Łysa Góra – przedchrześcijańskie obwałowania kamienne.

Malbork – zamek krzyżacki.

Maurzyce k. Łowicza – most drogowy na rzece Słudwi, zbudowany w 1927 r. pierwszy na świecie most spawany.

Nieborów k. Łowicza – zespół pałacowy.

Nysa – zespół kościoła farnego pw. św. Jakuba Starszego Apostoła i św. Agnieszki Dziewicy i Męczennicy.

Ostrów Lednicki – ruiny palatium (zamku książęcego z X w.).

Oświęcim – Auschwitz-Birkenau niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady.

Owczary (gm. Sękowa) – drewniana cerkiew Opieki Bogurodzicy.

Ozimek – żelazny łańcuchowy most wiszący na rzece Mała Panew.

Paczków – średniowieczny układ urbanistyczny.

Pelplin – pocysterski zespół katedralny.

Płock – Wzgórze Tumskie.

Powroźnik (gm. Muszyna) – drewniana cerkiew pw. św. Jakuba Młodszego Apostoła.

Poznań – (Ostrów Tumski) kościół katedralny pw. św. św. Piotra i Pawła z pozostałościami kamiennej bazyliki przedromańskiej.

Poznań – Ratusz Staromiejski (obecnie Muzeum Historii m. Poznania).

Poznań – pojezuicki kościół farny św. Stanisława przy ul. Gołębiej.

Przemyśl – zespół urbanistyczny w obrębie dawnych murów miejskich.

Pszczyna – pałac (dawny zamek gotycki, obecnie Muzeum Wnętrz).

Racławice – teren historycznej bitwy pod Racławicami.

Radruż (gm. Horyniec Zdrój) – drewniana cerkiew pw. św. Paraskewy.

Radzyń Chełmiński – zamek krzyżacki.

Rogalin – zespół pałacowy z ogrodem i parkiem.

Rydzyna – założenie rezydencjonalno-urbanistyczne.

Sandomierz – zabudowa Starego Miasta.

Sandomierz – kościół pw. św. Jakuba z klasztorem dominikanów.

Sękowa k. Gorlic – późnogotycki drewniany kościół parafialny.

Smolnik (gm. Lutowiska) – drewniana cerkiew pw. św. Michała Archanioła.

Srebrna Góra – Twierdza Srebrnogórska.

Stargard – kościół pw. NMP Królowej Świata.

Stargard – średniowieczne mury obronne miasta.

Strzegom – kościół pw. św. św. Apostołów Piotra i Pawła.

Strzelno k. Inowrocławia – zespół klasztorny norbertanek.

Sulejów Podklasztorze – zespół opactwa cystersów.

Szalowa (gm. Łużna) – drewniany kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła.

Świdnica – katedra pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika i św. Wacława Męczennika.

Świdnica – zespół kościoła ewangelicko-augsburskiego pw. Świętej Trójcy.

Święta Lipka – sanktuarium pielgrzymkowe.

Święty Krzyż – pobenedyktyński zespół klasztorny.

Tarnowskie Góry – Sztolnia Czarnego Pstrąga.

Tarnowskie Góry – podziemia zabytkowej kopalni rud srebronośnych.

Toruń – zabudowa Starego i Nowego Miasta.

Toruń – Ratusz Staromiejski.

Toruń – kamienica pod Gwiazdą (obecnie Muzeum Okręgowe).

Toruń – bazylika katedralna pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty.

Toruń – kościół św. św. Apostołów Jakuba i Filipa.

Toruń – kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

Trzebnica – zespół klasztorny cysterek.

Turzańsk (gm. Komańcza) – drewniana cerkiew pw. św. Michała Archanioła.

Ujazd k. Opatowa – zamek Krzyżtopór.

Warszawa – Stare Miasto.

Warszawa – zespół pałacowo-parkowy Łazienki.

Warszawa – zespół pałacowo-parkowy Wilanów.

Warszawa – zespół stacji filtrów Williama Lindleya.

Warszawa – zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach.

Wąchock – zespół opactwa cystersów.

Wiśnicz Nowy – późnogotycki zespół zamkowy (obecnie muzeum).

Wieliczka – kopalnia soli.

Wrocław – archikatedra pw. św. Jana Chrzciciela.

Wrocław – Ratusz Staromiejski.

Wrocław – Hala Stulecia (Hala Ludowa).

Wrocław – zespół zabudowy Ostrowa Tumskiego i Wyspy Piaskowej.

Zamość – zespół zabudowy miasta w granicach dawnej twierdzy.

Zamość – XVI-wieczny zespół kolegiacki.

Żagań – poaugustiański zespół klasztorny.

Żagań – zespół pałacowy.

Żyrardów – XIX-wieczna Osada Fabryczna.

Wykaz uaktualnił wg stanu na dzień 31 maja 2018 r. (zgodnie z uchwałą KTKol. ZG PTTK) – Marian Kotarski.

Załącznik nr 3 do Regulaminu KOT
Parki narodowe w Polsce

Babiogórski Park Narodowy.

Białowieski Park Narodowy.

Biebrzański Park Narodowy.

Bieszczadzki Park Narodowy.

Park Narodowy Bory Tucholskie.

Drawieński Park Narodowy.

Gorczański Park Narodowy.

Park Narodowy Gór Stołowych.

Kampinoski Park Narodowy.

Karkonoski Park Narodowy.

Magurski Park Narodowy.

Narwiański Park Narodowy.

Ojcowski Park Narodowy.

Pieniński Park Narodowy.

Poleski Park Narodowy.

Roztoczański Park Narodowy.

Słowiński Park Narodowy.

Świętokrzyski Park Narodowy.

Tatrzański Park Narodowy.

Park Narodowy Ujście Warty.

Wielkopolski Park Narodowy.

Wigierski Park Narodowy.

Woliński Park Narodowy.

Załącznik nr 4 do Regulaminu KOT
Wzór „Książeczki wycieczek kolarskich”

„Książeczka wycieczek kolarskich” w części adresowej:

zawiera napis: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Zarząd Główny, Komisja Turystyki Kolarskiej oraz nazwę: „Książeczka wycieczek kolarskich” nr …, nadto imię i nazwisko turysty, adres zamieszkania, datę urodzenia i podpis właściciela;

może zawierać adnotacje o przynależności do PTTK, numerze legitymacji członkowskiej.

Wskazane jest, by w Książeczce znajdował się Regulamin KOT wraz z załącznikami.

W części przeznaczonej do rejestrowania odbywanych wycieczek i zwiedzanych obiektów krajoznawczych oraz parków narodowych znajdują się:

rubryka na dokonanie zapisów obrazujących trasę wycieczki rowerowej, jej długości w km, dacie i punktacji;

obok – miejsce na odciski pieczątek.

Książeczkę zamykają „Adnotacje o przyznaniu KOT” zawierające miejsce na wpisanie nazwy referatu weryfikacyjnego, nr weryfikacyjnego i stopnia przyznanej odznaki, oznaczenie czasokresu wycieczek odbytych na dany stopień KOT, informacja o ilości zdobytych punktów i wysokości przyznanej premii oraz zapis o ewentualnej nadwyżce punktów na kolejny stopień KOT.

Regulamin
Kolarskiej Odznaki Turystycznej (KOT)
(obowiązujący w latach 2008-2012)

Pobierz Regulamin Odznaki lub