Park ten został utworzony 1 stycznia 1967 r. Położony jest w Krainie Bałtyckiej, w dzielnicy Pasa Nadmorskiego, na środkowym wybrzeżu między Łebą a Rowami. Ogólna powierzchnia Parku wynosi 18.618 ha, z tego 4.585 ha (25%) zajmują lasy, 9.763 ha (52%) wody, 2.480 ha (13%) bagna i wydmy oraz 1.419 ha (8%) inne tereny. Ochronie ścisłej podlega 5.619 ha (30%), w tym 3.264 ha lasów. Obecny obszar Parku stanowił dawniej zatokę morską. W wyniku działania fal morskich i wiatru, zatoka została oddzielona od morza mierzeją Gardneńsko-Łebską. W ten sposób powstały jeziora przymorskie: Łebsko (7,2 tys. ha) oraz Gardno (2,5 tys. ha).

Pierwotny obraz mierzei Gardneńsko-Łebskiej był inny niż obecnie. Około 2 tys. lat temu była ona pokryta lasem dębowo-bukowym. Wycięcie lasów, pożary oraz wypas zwierząt domowych spowodowały zniszczenia pokrywy glebowej, a tym samym uruchomienie wydm Pod wpływem wiatru wydmy wędrują na wschód, zasypując w całości napotkane lasy. Ustępujące od zachodu wydmy odsłaniają martwe lasy i zarysy dawnych wydm oraz gleby kopalne. Największe pole wydmowe ma około 500 ha. Szczególne wartości przyrodnicze Słowińskiego Parku Narodowego stanowią różnorodne zespoły roślinne, a głównie naturalne ciągi sukcesyjne – od pionierskich roślin pojawiających się na plaży do typowych nadmorskich borów bażynowych we wszystkich postaciach. Z roślin chronionych występują tu m. in. mikołajek nadmorski, rosiczki, zimoziół północny i storczyki.

Spośród fauny Parku najcenniejsze jest bogactwo gatunków ptaków. Decyduje o tym różnorodność środowisk oraz położenie Parku na trasie przelotów ptaków. Łącznie wy- stępuje tu około 250 gatunków, w tym tak rzadkie, jak: orzeł bielik, puchacz, bocian czarny, kormoran, ohar, zimorodek, batalion itp.

Szczególne wartości przyrodnicze i naukowe zadecydowały o uznaniu Parku przez UNESCO w 1977 r. za światowy rezerwat biosfery.

Park posiada duże wartości etnograficzne. Tutaj najdłużej przetrwała grupa etniczna Kaszubów – Słowińców. Dla upamiętnienia ich wielowiekowych oporów przed germanizacją, nadano Parkowi nazwę Słowiński, a we wsi Kluki utworzono mały skansen (Zagrodę Słowińską).