POLESKI PARK NARODOWY, utworzony 1990 w obecnym województwie lubelskim, powierzchnia 9.649 ha (od 1994), otuliny 14.042 ha; siedziba dyrekcji w Urszulinie, ośrodek muzealno-dydaktyczny w Starym Załuczu; leży w zachodniej części Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej, na wschód od Kanału Wieprz–Krzna; jest to jeden z niewielu zachowanych w Europie terenów torfowo-bagiennych; na płaskim terenie Parku ok. 1/3 powierzchni zajmują torfowiska niskie, przejściowe, wysokie i węglanowe, bagna i jeziora typu krasowego; wśród lasów dominują ubogie bory sosnowe, a w podtapianych zagłębieniach – olsy (dominuje olsza czarna); najliczniej występują zbiorowiska roślinne wodne i szuwarowe; we florze 928 gat. roślin naczyniowych, w tym 170 rzadkich (43 chronione); 140 gat. borealnych (północnych), m. in.: brzoza niska, wierzby lapońska i borówkolistna, turzyca strunowa, torfowa i bagienna, gnidosz królewski, rosiczki; 25 gatunków atlantyckich, m.in.: wąkrota zwyczajna, androwanda pęcherzykowata (owadożerna); jest to rodzaj tundry i lasotundry. Bogaty świat zwierząt, zwłaszcza ptaków ze 146 gatunkami lęgowymi, m.in.: błotnik zbożowy i łąkowy, żuraw, brodziec krwawodzioby i samotny (stalugwa), kulik wielki, puchacz, sowa błotna, bocian czarny, wodniczka, z zalatujących – orzeł przedni, bielik, orlik krzykliwy i grubodzioby; z 35 gatunków ssaków występują m. in.: bóbr (introdukowany), gronostaj, wydra, łoś, wilk; jedno z większych w Europie legowisk żółwia błotnego; w wodach żyje 15 gat. ryb, w tym objęta ochroną strzebla potokowa. Teren trudno dostępny.

Utworzony w 1990 r. Poleski Park Narodowy obejmuje 96 km² równin Polesia Lubelskiego. Są to przeważnie równiny torfowe z licznymi zbiornikami wodnymi, leżące na wysokości 170-172 m n.p.m. Niewielkie powierzchnie zajmują położone w części wschodniej i północnej parku piaszczyste równiny sandrowe. W części centralnej parku występują niewielkie, porośnięte lasami sosnowymi wyniesienia. Na naglinowych glebach tej strefy rosną lasy liściaste grabów, dębów i osik z domieszką sosen, brzóz i wiązów. Dominujące w parku nieleśne, zaroślowe i leśne zespoły roślinne reprezentują torfowcowe mszary, turzycowiska, wierzbowe zarośla łęgowe, sosnowe lasy bagienne ze skarłowaciałą sosną, brzeziny bagienne oraz żyzne lasy olszowe. Jeziora i rzeki porasta roślinność wodna pływająca i przybrzeżna. We florze bagiennej można odnaleźć wiele gatunków reliktowych, m.in.: gniadosz królewski, brzózka niska, wierzba borówkolistna i lepnica litewska. Najbardziej interesujące gatunki żyjących tu zwierząt są związane ze środowiskiem wodnym torfowiskowym. W rzekach i zbiornikach wodnych można spotkać raka błotnego, dziwigłówkę, przekopnicę oraz najatrakcyjniejszą z tutejszych ryb, będącą glacjalnym reliktem, strzeblę przekopową. Świat zwierzęcy w parku reprezentują ponadto traszki, rzekotki, jaszczurki, węże, orły przednie, orły bieliki, zielonki, gęsi gęgawy, wydry, bobry, wilki i łosie. Nie można też pominąć żyjących jeszcze na przyjeziornych torfowiskach reliktowych mrówek torfowiskowych oraz żurawia, osobistości herbowej parku. Park można zwiedzać korzystając z kilku pieszych szlaków turystycznych oraz miejsc do biwakowania.